Dworce lotnicze i kolejowe od zawsze budzą we mnie nostalgię. Setki osób podróżujących w pogoni za oddalającym się horyzontem lub po prostu wracających do domu. Często mam nieodparte wrażenie, że dworce są zbudowane na fundamencie ludzkich uczuć. Napięcia i oczekiwania. Tęsknoty. Miłości i rozczarowania, gniewu. Te i dziesiątki innych emocji szczelnie wypełniają każdy dworzec świata. Aż po sam dach. Wrażenie potęguje chaos oraz pośpiech sprawujące rząd dusz w zatłoczonych poczekalniach. Ludzie spoglądający co chwila na elektroniczne tablice. Cyferki leniwie zmieniających się rozkładów jazdy. Zmęczeni turyści. Znudzone kasjerki. Zafrasowani konduktorzy i świadomi wagi swojej profesji piloci. Puste dźwięki „delayed”, „final call”, „pociąg relacji…” wybrzmiewają jak sygnały końca świata, decydujące o życiu lub śmierci.
Dworce i lotniska przypominają mi, że człowiek to niestrudzony wędrowiec. Istota z duszą nomada, który musi przemieszczać się z miejsca na miejsce. Mówią, że podróżujemy, by żyć. A może żyjemy, by podróżować?
Wydaje mi się, że każdy człowiek zajmujący się zawodowo komunikacją marketingową powinien być choć trochę nomadem. Bez zmieniania od czasu do czasu otoczenia i środowiska, bez ucieczki nawet na krótką chwilę od rytuałów zwykłej codzienności, nie można liczyć na przypływ inspiracji i natchnienia. Tkwienie bez przerwy w utartych schematach postępowania na dłuższą metę bywa niebezpieczne. Niewidzialna ręka przykręci kurek z pomysłami, co raczej nie ułatwi nam pracy w zawodzie…
Jestem prawie pewien, że tylko odrywając się od szarej rzeczywistości i obcując przez moment z innymi ludźmi, kulturami i stylami życia jesteśmy w stanie naładować baterie i pobudzić zmysł kreatywności (choć osobiście nie lubię tego wyświechtanego słowa). Przyjmijmy lepiej do wiadomości pewną okrutną prawdę. Nawet w XXI wieku nie wszystko da się zobaczyć na ekranie telewizora lub znaleźć w internecie. Nawet najnowocześniejsza technologia nie zastąpi nam ulotnych wrażeń i emocji, jakie wywołuje oglądanie rzeczy na własne oczy lub doświadczanie ich na własnej skórze.
Najgorsze jest to, iż oglądając rzeczy i zjawiska tylko na ekranie telewizora lub komputera tracimy cały kontekst sytuacyjny. Dostrzegamy tylko cienie i zarysy przedmiotów. Przykłady z życia? Bardzo proszę:
Pomnik Lenina wskazującego palcem na McDonalds, Jałta, Krym, Ukraina (skądinąd świetny przykład przypadkowego celebrity endorsement)
Drink z Wodzem Rewolucji na Krymie (VIP w marketingu – klasyka)
Zachód słońca na Key West, Floryda, USA (wykorzystywany jako oprawa do Sunset Celebration – event marketing)
Promenada na Fuerteventura, Wyspy Kanaryjskie, Hiszpania (prawdziwy „view to a kill” – materiał na pocztówkowe zdjęcia)
Basket w Madison Square Garden, Nowy York (lekcja marketingu sportowego rodem z NBA, najlepszej koszykarskiej ligi świata)
Konkluzja? Czasem warto opuścić wygodne biuro lub ciepłe domowe pielesze (nawet kiedy na dworze arktyczny mróz) i udać się w wyprawę w poszukiwaniu pomysłów. Jeżeli taka szansa nie jest nam dana, wystarczy przynajmniej zostawić samochód w garażu i pójść po prostu przed siebie. Bez planu i mapy, pamiętając tylko o rozglądaniu się wokół siebie. Inspiracja jest przeważnie na wyciągnięcie ręki, tuż za rogiem. Świat jest prawdziwą kopalnią pomysłów. O ile nie sprowadzimy go do cieni i zarysów na ekranie TV lub kompa…
Pozdrawiam i wielu super pomysłów życzę
Jacek Lipski