Jest piątek, 29 listopada 2013 roku. Na zegarku parę minut po drugiej. Po opustoszałych ulicach miasta hula zimowy wiatr. Zza szpitalnych żaluzji widać światła Lublina pogrążonego w głębokim śnie, który tej nocy nie będzie mi dany. Pół godziny temu po wielogodzinnej „podróży” na świat przyszedł mój synek, Tymoteusz. Siedzę na poduszce ułożonej w kąciku odseparowanym parawanem od reszty szpitalnego świata. Pierwszy raz kołyszę w ramionach małą i kruchą istotkę, na którą tak długo czekałem. W myślach tworzę już listę rzeczy, których będę chciał Tymka nauczyć. Jeszcze nie zdaję sobie sprawy, że tak naprawdę to mój synek wystąpi w roli nauczyciela.
Tag Archives: Życie
Drugi raz z rzędu biorę udział w inicjatywie Andrzeja Tucholskiego z „Jest Kultura”. Dla niewtajemniczonych wyjaśniam, że Share Week to tydzień, kiedy blogerzy promują blogi inne niż własne. Rzadko się zdarza, a jednak. Nawet jednostkom z tak przerośniętym „ego” jak blogerzy (mówię również o sobie) przytrafiają się momenty słabości. Chwile, kiedy rekomendują innych blogerów. Tych których warto czytać i obserwować. Ok, dosyć tych „krotochwil”. Jak wygląda moja tegoroczna lista ulubionych blogów?
Rok temu i dwa lata temu pisałem do Was z wielką prośbą. Prosiłem o przekazanie 1% podatku na rehabilitację 4,5 letniej Mai Kozłowskiej. W tym roku mam do Was podwójną prośbę. Waszego wsparcia – oprócz Mai – potrzebuje również mały Franek Wach, synek mojego kolegi z dawnej reprezentacji UMCS w koszykówkę. Franek ma problemy ze słuchem. Jego rodzice zbierają na aparat słuchowy. Jak możecie podać pomocną dłoń? Wystarczy odpowiednio wypełnić PITa. Już tłumaczę jak to zrobić.
Reprezentację szczypiornistów oglądam regularnie od 2004 roku. Zaczynałem, gdy Bogdan Venta objął kadrę prezentującą wówczas poziom co najwyżej przeciętny. Oglądałem jej stały marsz w górę. Wicemistrzostwo i trzecie miejsce na świecie. Pierwsza czwórka Mistrzostw Europy. Występ na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie. Podziwiałem kadrowiczów zdobywających trzecie miejsce w Lidze Mistrzów w barwach Vive Kielce. Uczestniczyłem też w gorszych chwilach. Widziałem najsłabszy występ na ME 2012 w Szwecji. Patrzyłem jak zmieniają się trenerzy i zawodnicy.
New York, Brooklyn, 2003 r. Linda, żona fotografa Boba Careya, zapada na ciężką chorobę. Diagnoza brzmi niczym wyrok – rak piersi. Linda rozpoczyna dramatyczną walkę o życie. By ulżyć żonie w cierpieniu i choć na chwilę przywrócić uśmiech na jej twarzy, Bob wpada na kompletnie zwariowany pomysł. Fotografuje samego siebie ubranego tylko w kusą, różową sukienkę, po czym przesyła wykonane zdjęcia Lindzie. W poszukiwaniu nowych scenerii zdjęciowych jeździ po całym kraju.